Zygmunt Freud

Środa, 20 sierpnia, 2008

Zygmunt Freud, a właściwie Sigismund Szlomo Freud, urodził się 6 maja 1856 roku we Freibergu na Morawach. Jego przodkowie, którzy przez wiele lat żyli w Kolonii, na skutek prześladowań Żydów mającego miejsce w XIV i XV wieku, musieli uciekać do Polski i Litwy. Stamtąd w wieku XIX przenieśli się do Austrii. Choć rodzice Freuda byli Żydami, nie przywiązywali zbyt dużej wagi do religii. Jego ojciec, Jakob Freud, prowadził małą firmę zajmującą się handlem wełną. Matka Freuda nazywała się Amalie Natanson. Zanim jeszcze urodziło się im dziecko, wieśniaczka przepowiedziała Amalie, iż jej syn będzie wielkim człowiekiem. Imię Sigismund Freud otrzymał na cześć trzech polskich królów: Zygmunta Starego, Zygmunta Augusta oraz Zygmunta III Wazy. W roku 1872, twórca psychoanalizy, skrócił swoje imię z Sigismund na Siegmund. Nigdy nie wyjaśnił, co było powodem takiej decyzji. Nigdy też nie używał swego drugiego imienia - Szlomo.

W związku z pogorszeniem sytuacji ekonomicznej rodziny Freudów, przeniosła się ona do Lipska, a później do Wiednia. Mały Zygmunt miał wówczas 3 lata.

Studia

Kończąc gimnazjum Freud zastanawiał się nad studiowaniem prawa i podjęciem działalności społecznej. Jednakże jego zainteresowanie naukami przyrodniczymi, a także wielkie wrażenie, jakie zrobiła na Zygmuncie lektura rozprawy Goethego pod tytułem "Natura" przeważyły. Na wybór jego późniejszego kierunku kształcenia wpłynęło również zamiłowanie do rozwijającej się wówczas nauki Darwina.

W 1873 roku Freud rozpoczął studia na Uniwersytecie Wiedeńskim. Początkowo studiował biologię, później medycynę. Po ukończeniu podstawowego kursu studiów otrzymał propozycję pracy w powstającym właśnie Laboratorium Fizjologii i Neurologii Uniwersytetu Wiedeńskiego. Po podjęciu tam pracy, Freud rozpoczął badania nad histologią układu nerwowego. Ze względu na swoje pochodzenie, spotkało go w latach studenckich odrzucenie ze strony innych studentów. Studia skończył z pewnym opóźnieniem. Dopiero w roku 1881 otrzymał nominację na doktora wszech nauk lekarskich. Jego mistrz profesor Ernst Wilhelm von Brücke namówił go wówczas do porzucenia mało opłacalnej kariery naukowej, na rzecz praktyki lekarskiej.

Początki kariery

W roku 1882 Freud zaręczył się z Marthą Bernays. Jego wybranka pochodziła ze znanej i szanowanej rodziny rabinów i żydowskich uczonych. Po zaręczynach, Freud rozpoczął pracę w miejskim szpitalu wiedeńskim. Lata 1884-1885 określane są zazwyczaj w jego karierze mianem okresu kokainowego, przede wszystkim w związku z zainteresowaniem Freuda mało wówczas znanym alkoloidemem, kokainą. W roku 1884, opublikował on nawet serię artykułów pod tytułem "Über Coca". Rok później, Freud otrzymał nominację na docenta prywatnego. Wydarzenie to pozwoliło mu rozpocząć własną praktykę lekarską.

Ślub Freuda z Marthą Bernays odbył się w roku 1886. Z ich związku przyszło na świat sześcioro dzieci: Mathilda, Jean Martin, Oliver, Ernst August, Sophia oraz Anna. Stosunki ojca z synami były raczej chłodne i zdystansowane. Dużo cieplejsze relacje łączyły go z córkami.

W roku 1891, Zygmunt Freud zamieszkał w kamienicy przy Berggasse 19. Przejął wówczas praktykę lekarską po twórcy austriackiej socjaldemokracji, Victorze Adlerze. Mieszkanie to Freud zajmował przez czternaście lat. Dzisiaj znajduje się w nim Muzeum Freuda.

Od października do 1885 roku do kwietnia 1886 roku, Freud praktykował w paryskim szpitalu Salpetriere. W tym czasie poznał Jeana Martina Charcota. Freuda bardzo zainteresowała prowadzona przez niego działalność, zwłaszcza leczenie nerwic histerycznych z wykorzystaniem hipnozy. Możliwość cofnięcia oraz wywołania symptomów histerycznych za pomocą hipnozy, wskazywała, bowiem, iż u jej podłoża leżą przyczyny psychiczne, a nie jak uważało wówczas wiedeńskie środowisko lekarskie, organiczne. Znajomość ta wpłynęła na dalszą działalność Freuda. Nie bez znaczenia był również jego ówczesny kontakt z wyzwolonymi seksualnie mieszkańcami Paryża.

Psychoanaliza

Po powrocie z praktyki, w październiku 1886 roku, Freud wygłosił raport na temat przyczyn i sposobów terapii histerii. Środowisko wiedeńskich medyków, przyjęło go jednak bardzo chłodno. Największe trudności ówcześni lekarze mieli z zaakceptowaniem tezy, iż histeria może dotyczyć również mężczyzn. Brak aprobaty ze strony innych lekarzy nie wpłynął jednak na Freuda zniechęcająco. W swojej pracy zaczął on stosować, poznane w Paryżu, metody leczenia zaburzeń psychicznych. W roku 1886, Freud podjął pracę w Instytucie Neurologicznym Kassowitza w Wiedniu. Pracował tam do roku 1893. Kolejny staż we Francji odbył w roku 1889. Tym razem w klinice Wydziału Medycznego Uniwersytetu w Nancy pod kierunkiem Hippolyte'a Bernheima. To właśnie tam, udoskonalił on swoją technikę terapii.

W roku 1893, wraz z Jozefem Breuerem, Freud opublikował "Doniesienie wstępne", a dwa lata później "Studia nad histerią". Autorzy opisali w nich 18 przypadków chorób, uwarunkowanych wykorzystywaniem seksualnym w dzieciństwie. Niedługo potem, Freud rozpoczął swoje studia nad technikami skłaniającymi pacjentów do sięgania, do często traumatycznych wydarzeń z dzieciństwa i dzielenia się nimi z lekarzem. Wśród tych technik, za najskuteczniejsze uznał Freud technikę wolnych skojarzeń oraz analizę snów. Do wzrostu popularności ojca psychoanalizy i głoszonych przez niego teorii, przyczyniło się niewątpliwie opublikowanie przez niego podręcznika do analizy snów pacjentów z nerwicami. To tam przedstawił on podstawowe pojęcia i tezy swej hermeneutyki.

W 1902 roku, Freud otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego. Po pierwszej wojnie światowej, Freud porzucił praktykę lekarską i zajął się pisarstwem, ocierającym się często o filozofię. Wówczas to stworzył on podstawy teoretyczne dla stosowanych przez siebie wcześniej technik psychoanalitycznych. Zbudował teorię o podświadomości, irracjonalnej strukturze tłumionych emocji oraz wewnętrznym dziecku. W tym czasie psychoanaliza stała się ruchem światowym, stymulowanym między innymi przez publikacje ukazujące się w wielu czasopismach psychoanalitycznych.

Lata sławy

W roku 1908, teorie Freuda były już na tyle znane, iż został on gościem honorowym zjazdu psychologów w Salzburgu. Rok później, wygłosił cykl wykładów na najbardziej znanych uniwersytetach w USA. Wykłady te wzbudziły wielkie zainteresowanie i stały się podłożem do rozwoju psychoanalizy w Stanach. Z kolei w 1910 roku, doszło do utworzenia Międzynarodowego Stowarzyszenia Psychoanalitycznego.